از قدیم گفته اند حرف راست را باید از بچه ها شنید! انشای یک دانش آموز ده ساله درباره خبرنگار
به نام خدا انشای خود را که درباره کار خبرنگاری است آغاز می کنم.
در یک سخنرانی از بزرگی شنیده ام که می گفت: خبرنگاری کار پیامبران است. یعنی خبرنگار وقتی چیزی را می بیند و می شنود می آیند و بدون کم و زیاد کردن آن را برای دیگران بازگو می کند. مثل پیامبر که کلام خدا را شنید و بدون کم و زیاد به مردم گفت.
یک روز فیلمی از تلویزیون دیدم که یک خبرنگاری بود که برای گرفتن خبر با گروه های مافیایی و سیاسی درگیر می شد و نزدیک بود کشته شود و خیلی نترس و جسور بود. همه شهر هم او را می شناختند و به او احترام می گذاشتند، حتی مسؤولان آن شهر. ولی پدر من میگفت که اینها همه فیلم است و فقط مرم هستند که خبرنگاران را دوست دارند!
از پدرم پرسیدم خبرنگار خوب کیست. او لبخندی زد و گفت: خبرنگاران دو شکل هستند، آنهایی که دردمندند و برای راحتی مردم و رضای خدا کار می کنند و دسته دوم خبرنگارانی که برای جیب خود و خوشایند مسؤولان خبر می نویسند. ولی اگر میخواهی خبرنگار خوبی باشی که کسی تو را اذیت نکند، زیرآبت را نزنند، زیر ذره بین نباشی، شکایتی از تو نشود و مسؤولان دوستت داشته باشند باید نکاتی را حتما در نظر بگیری:

۱- خبرنگار خوب هیچوقت درد و دل مردم را گوش نمی کند که بیاید در نشریه اش به چاپ برساند.
۲- خبرنگار خوب همیشه بایستی هوای مسؤولان را داشته باشد تا دردسری برایش بوجود نیاورند.
۳- هیچ مدیری دوست ندارد ضعف او و کم کاریش را به مردم بگویی پس مواظب این نکته باش.
۴- در مراسماتی که مدیران شرکت می کنند سعی کن به جای مردم، بیشتر از آنها عکس بگیری و منتشر کنی، این کار آنها را بسیار به وجد خواهد آورد.
۵- سعی کن نقطه ضعف های مدیران دیگر را برای دیگرمدیران بازگو کنی تا در دلشان جا پیدا کنی!
۶- سعی کن وعده وعیدهایی را که مسئولان به مردم می دهند؛ پیگیری و مطالبه نکنی، از چشم آنها خواهی افتاد.
۷- اخبار سفارشی را هرگز فراموش نکن که بسیار ضروری است.
۸- سعی کن خبری که منشر میکنی را حتما مدیر مجموعه بخواند و تایید کند. خدای نکرده بر خلاف میلش چیزی ننوشته باشی.
۹- سعی کن کارها و پروژه های ادارات مختلف را بزرگ جلوه بدهی.
۱۰- بهترین روش برای اینکه در تمام سیستم ها و دولت ها بتوانی فعال باشی؛ همسویی و همراستایی با سیستم حاکم بر دولت است.
۱۱- سعی کن همه را از خودت راضی نگه داری مبادا برای خودت دشمنی ایجاد کنی
۱۲-این را بدان اگر با مردم باشی هیچکس حمایتت نمی کند پس سعی کن تحت حمایت مسؤولان باشی تا آسیبی به تو نرسد.
۱۳- اگر خبری صحیح درج کردی و کسی بی جهت از تو ناراحت شد فورا آن خبر را محو کن وگرنه مورد غضب قرار خواهی گرفت.

اما خبرنگار نوع دیگر:
۱- همیشه در میان مردم است و دغدغه های آنها را گوش می دهد و گزارش آن را به مسؤولان می رساند،(دردسر برای مسئول می تراشد)
۲- عمدتا با مسؤولان سر سازگاری ندارد و مورد غضب آنهاست.
۳- نترس و بی باک است بهمین خاطر یا کتک می خورد و یا سر از دادگاه در می آورد!
۴- هیچوخت خبر سفارشی نمی زند و چیزی هم گیرش نمی آید!
۵- سعی می کند در مراسمات کم تر به مسؤولان بپردازد و سعی در نشان دادن حضور مردم دارد!
۶- این خبرنگار بر خط و روش خود ثابت قدم است و خط خطی نمی شود.
۷- حاضر است کنج اتاقی بپوسد از خودی و غیر خودی ضربه بخورد ولی حرف حق را به زبان بیاورد.
۸- مطالبه گر است و مسئولان را به چالش می کشد هر چند با وی به روش های دیگر برخورد می شود
۹- برای حفظ ارزش ها و عقایدش حاضر است تمام هستیش را بدهد
۱۰ – این نوع خبرنگار فقط یک چهره دارد و بقول یکی از دوستانم دو زیست نیست!
۱۱- سعی در برملاکردن و جلوگیری از بی عدالتی دارد و در این راه خطرهای زیادی را به دوش می کشد.
۱۲- او را برای درج هر مطلب مردمی و نقد هوشمندانه سرزنش می کنند.
۱۳- عقل سلیم حکم میکند که برای سیر کردم شکم مدارا کند ولی او مصالح مردم را بر خود ترجیج میدهد.

پدرم با گفتن این چند مورد یک موضوع را به زبان آورد؛ که سمت اینکار نروی ولی من این شغل را دوست دارم و می خواهم در آینده خبرنگار شوم. به همین خاطر پدر چند توصیه به من کرد و گفت: خبرنگاری شبیه حرکت کردن بر روی تیغه است، جامعه ی ما بخصوص مسؤولان، تحمل پایینی برای شنیدن نقد دارند و بعلت کمبود مطالعه، منظور تو را درست متوجه نخواهند شد. پس هرگاه قلم را که خداوند به آن قسم خورده، به سمتشان نشانه روی منتظر نباش برای تو هورا بکشند. از تشویق ها خرسند و از ناملایمات ملول نشو. مبادا بی گناهی را گناهکار و گناهکاری را بی گناه جلوه بدهی، همیشه فاصله ات را بامدیران نگه دار و از مردم فاصله نگیر. و جمله آخر پدرم این بود با دوستان مروت و با دشمنان مدارا   باش.
پدر در جواب علاقه ام به کار خبرنگاری گفت: عقل ایده آل تو را به سمت خبرنگاری نمیکشد… چرا که همانند عشق، سرچشمه از جای دیگری دارد.
در این شغل تنها باید عاشق باشی.
و این شعر را پدرم به من آموخت که :

نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی
شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد

خوش بود گر محک تجربه آید به میان
تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب
ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد

ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

وسلام

برچسب ها: روز خبرنگار